---

Jak radzić sobie z pchłami

Prędzej czy później większość właścicieli psów spotyka się z problemem pcheł. Pchły nie tylko są dla psa uciążliwe, ale także mogą przenosić choroby lub być przyczyną anemii, zwłaszcza u wrażliwych szczeniąt i psów w podeszłym wieku. Regularnie sprawdzaj sierść i skórę psa, poszukując pcheł lub oznak ich obecności. Częste drapanie lub iskanie się oraz ślady obecności pcheł w sierści (odchody) – najczęściej na grzbiecie, w pachwinach lub na zadzie, u nasady ogona – to typowe oznaki, że na Twoim psie zadomowiły się pchły.

Test na obecność pcheł
Aby sprawdzić, czy Twój pies ma pchły, postaw go w wannie i energicznie przeczesz rękoma jego sierść. Jeśli na dno wanny będą spadać czarne kropki, mogą to być pchły lub zanieczyszczenia po nich (odchody). Będziesz mieć pewność, że to odchody pcheł, jeśli po nalaniu na nie kropli wody zmienią kolor na czerwonawy.

Alergiczne zapalenie skóry
Ze względu na fakt, że niektóre psy są uczulone na ślinę pcheł, ukąszenie nawet jednej tylko pchły powoduje, że się gryzą i drapią. Ukąszenie jednej pchły może wywołać swędzenie całej skóry! Drapanie i gryzienie się może doprowadzić do pojawienia się na skórze psa zaczerwienionych miejsc, skaleczeń, a także do wypadania sierści. Niektóre psy mogą nawet potrzebować pomocy lekarza weterynarii i leków zmniejszających świąd. Oczywiście należy także podjąć zalecane przez lekarza działania zmierzające do zlikwidowania pcheł u psa, a także w jego otoczeniu.

Środki przeciw pchłom na receptę
Te produkty zapobiegają ugryzieniom przez pchły i ich rozmnażaniu Są one dostępne wyłącznie u lekarza weterynarii lub na receptę i są stosowane doustnie lub miejscowo (zewnętrznie) raz w miesiącu.

Inne produkty i postępowanie zabezpieczające przed pchłami
Jeśli program zapobiegania pchłom nie jest odpowiedni dla Twojego psa, zapytaj swojego lekarza weterynarii o następujące środki i sposoby alternatywne:

• Szampony, pudry i środki insektobójcze w aerozolu.
• Grzebienie do wyczesywania pcheł i obroże przeciwpchłowe.
• Wyczesywanie pcheł jest jedynie półśrodkiem, gdyż wiele z nich może pozostać nadal w sierści psa.
• Dbanie o czystość.
• Częste i dokładne sprzątanie i odkurzanie pomoże zmniejszyć populację pcheł w domu.
• Spraye przeciwpchelne do stosowania w domu.
• Do spryskiwania legowiska psa, dywanów, mebli, szczelin w podłodze i innych miejsc, w których mogą występować pchły lub ich jaja.
• Preparaty do tępienia pcheł w obejściu.
• Karmy wysokiej jakości.

Samo pożywienie służące zdrowiu psa nie zabezpieczy go przed pchłami, ale zapewni jego skórze i sierści składniki odżywcze, które pomogą przywrócić im zdrowie po uszkodzeniach, których przyczyną były pchły.

---

Witaminy dla psa w zime

Podczas chłodnych, zimowych dni należy szczególnie chronić zdrowie naszego psa.  Jest to okres, w którym  psy są bardziej narażone na różnego rodzaju infekcje. Dlatego właściciele są dodatkowo zobowiązani do dostarczania psom witamin i minerałów. Można także, w ramach profilaktyki, zaszczepić pupila przeciwko psiej grypie i innym infekcjom górnych dróg oddechowych. Oto krótka lista najważniejszych suplementów diety, które zapewnią naszemu psu ochronę.

 

• Witamin A - jej niedobór powoduje pogorszenie wzroku psa w ciemności, czyli tzw. nocną ślepotę oraz poważne zmiany w błonach śluzowych oczu.
• Witamina B1 - gdy nie zadbamy o dostarczenie psu tej witaminy, to narażamy psa nanerwobóle, niedowłady, brak apetytu i biegunkę.
• Witamna B2 - jej brak powoduje obrzęk kończyn, głowy i okolicy uszu.
• Witamina PP uchroni psa przed poważnym zapaleniem skóry, obrzękami języka
• Witamina H - przy jej niedoborach skóra staje się podatna na stany zapalne, szczególnie w miejscach słabo owłosionych - np. w okolicy pachwin. Dodatkowo, pojawiają się bóle mięśniowe i spada waga psa.
• Kwas pantotenowy - Jego braki powodują zaburzenia w wytwarzaniu barwnika włosów i problemy neurologiczne.
• Kwas foliowy - przy jego braku występują nieżyty przewodu pokarmowego, długotrwałe luźne stolce, niedokrwistość i anemia.
• Witamina B12 - to czynnik przeciwanemiczny. Objawem jej niedostatku jest anemia złośliwa.
• Cholina - Jej niedobory prowadzą początkowo do stłuszczenia wątroby a w konsekwencji do jej marskości.
• Inozytol -  brak powoduje m. in. kłopoty z laktacją karmiących zwierząt, niebezpieczny spadek perystaltyki jelit.
• Witamina C - głównym objawem jej braku są owrzodzenia i krwawienia dziąseł. Mogą pojawiać się też krwawienia do tkanki podskórnej i okostnej. Powstałe rany goją się długo i często dochodzi do wtórnych zakażeń. Skóra przypomina „tarkę”, a nabłonki ulegają znacznemu rogowaceniu i złuszczaniu.
• Witamina E - Przy jej braku pojawiają się kłopoty z układem rozrodczym (np. u samców utrata ruchliwości plemników i zdolności do zapłodnienia, zanik nabłonka nasieniotwórczego).
• Witamina K - niedostatki tej witaminy powodują skazę krwotoczną i rozliczne, rozległe krwawienia.
• Witamina P - Jej braki objawiają się wzrostem przepuszczalności naczyń, co w konsekwencji prowadzi do krwotoczności.
• Witamina F - jej znaczny niedobór opóźnia i hamuje wzrost, prowadzi do kłopotów dermatologicznych, zwyrodnienia nerek.

     Można więc zadać pytanie dlaczego wszystkie wymagania hodowlane skierowane są wyłącznie na to, jakie jest dane zwierzę, a nie uwzględniają tego, co przekazuje potomstwu. Ta sprzeczność znana jest prawie każdemu, dlatego też próbuje się z reguły na własną rękę oglądać rodzeństwo albo/i już odchowane potomstwo. Jednakże żaden hodowca nie potrafi być zupełnie obiektywnym w swojej ocenie. Często mylące są zarówno pozytywne, jak i negatywne wyjątki. W Niemczech, przy ilości około 30000 szczeniąt rocznie, nie ma takiej osoby, która byłaby w stanie rozeznać się w tak dużej ilości zwierząt, egzaminów czy też prześwietleń. Do tej pory hodowcom pozostawała więc tylko ich intuicja. Jednakże w dzisiejszej dobie rozwoju techniki komputerowej, jak również zwiększonego przepływu informacji SV jest w stanie nie tylko dokumentować psy swoich członków, ale również dawać przybliżone wskazówki dotyczące cech przekazywanych przez te psy potomstwu.

     Każdą cechę można wyrazić za pomocą wartości liczbowej. Przykładowo: zdolność psa do pracy węchowej zapisana jest punktowo, pewna liczba określa wzrost psa itp. Dla każdej cechy można określić nie tylko jej fenotypową wartość zmierzoną, ale również genetyczną wartość hodowlaną (Zuchtwert). Współczynnik wartości hodowlanej (Zuchtwert) określa stopień w jakim dana cecha ujawni się u potomstwa.

    SV uznało, że najbardziej priorytetową cechą, której przekazywalność należy określić, jest dysplazja stawu biodrowego (HD). Zwalczanie dysplazji jest najważniejszą sprawą w hodowli owczarków niemieckich. Rasa owczarek niemiecki, jako najbardziej liczna, jest ciągle wiązana z chorobami dziedzicznymi i wadami hodowlanymi. Jest to niesprawiedliwe, ponieważ inne, mniej liczne rasy, mają wyższy procent chorób. Jednakże prawdą jest, że im populacja jest bardziej liczna i co za tym idzie wyraźniej postrzegana, tym musi być lepsza. Od 30 lat hodowcy owczarków niemieckich prowadzą walkę z dysplazją biodrową. Można wprawdzie zauważyć długofalową poprawę, jednakże efekt jest ciągle niezadowalający. W pierwszej chwili zapewne każdy powie, że trzeba wprowadzić ostrzejszą selekcję i wykluczać z hodowli nie tylko psy z dysplazją średnią i ciężką, ale również zwierzęta z dysplazją lekką (noch zugelassen) oraz podejrzane o dysplazję (fast normal). Tu napotyka się jednak na ostry sprzeciw niemieckich hodowców. Selekcję powinno się bowiem opierać przede wszystkim na tym, jakie cechy dane zwierzę przekazuje, a nie tylko na tym, jakie dane zwierzę jest. Trzeba odsuwać z hodowli zwierzęta bez dysplazji, które przekazują wadliwe stawy. Należy również dać szansę psom z graniczną lub lekką dysplazją, których potomstwo jest w pełni zdrowe.

    Wychodząc naprzeciw tym postulatom SV opracowało sposób szacowania wartości hodowlanej pod kątem przekazywalności dysplazji biodrowej. Współczynnik HD-Zuchtwert, szacowany oddzielnie dla każdego zwierzęcia, określa ryzyko przekazywalności dysplazji. Przy jego obliczaniu SV korzysta ze znanych procedur matematycznych (Mixed Model Estimate - wyznaczanie rozmiaru zakłóceń fałszujących wyniki oraz Mixed Model Prediction - prognozowanie przekazywalności zwierzęcia). Współczynnik danego psa ulega ciągłym modyfikacjom. W chwili narodzin współczynnik szczenięcia jest szacowany na podstawie współczynników jego rodziców. Współczynnik jest modyfikowany na skutek wyniku prześwietlenia danego psa, wyników prześwietleń jego rodzeństwa, jego potomstwa, jak również wyników prześwietleń innych potomków jego rodziców. Ponieważ nie jest możliwym prześwietlenie całej populacji owczarków, a więc oszacowany współczynnik oznacza "tylko" prawdopodobny poziom dziedziczenia danego zwierzęcia, według aktualnego stanu wiedzy. Aktualne wartości współczynników są ogólnie dostępne w Internecie na stronach SV (http://www.schaeferhunde.de) jak również na CD-ROM'ie (SV-Genetics).

    Od 1.7.1999 r. SV wprowadza w życie nowy regulamin hodowlany. Został on opracowany przy współudziale Dr Reinera Beuing z Instytutu Hodowli Zwierząt i Genetyki Zwierząt Domowych Uniwersytetu w Gissen. Dalej obowiązującym jest zapis, że z hodowli wyklucza się zwierzęta ze średnią i ciężką dysplazją. Dodatkowo wprowadza się warunek, że można krzyżować jedynie takie zwierzęta (jeżeli oczywiście spełniają pozostałe wymogi hodowlane), których potomstwo będzie miało ryzyko wystąpienia dysplazji poniżej określonej wartości granicznej. Aktualnie za górną wartość graniczną przyjmuje się współczynnik 100. Hodowca jest zobowiązany przed pokryciem suki dowiedzieć się jaki jest aktualny (w/g danych z bieżącego kwartału) współczynnik reproduktora, którym zamierza pokryć. Aktualne współczynniki HD-Zuchtwert uaktualniane są w Internecie cztery razy do roku - na początku każdego kwartału. Ponadto aktualizowane są one w będącym w sprzedaży programie informacyjnym SV-Genetics. Jeżeli krycie odbędzie się w terminie 2 tygodni od czasu ogłoszenia aktualnych wartości współczynników, można brać pod uwagę współczynniki z poprzedniego kwartału.

    Wprowadzenie tej polityki w życie jest dla hodowców bardzo proste. Współczynnik 100 charakteryzuje zwierzę, którego zdolność dziedziczenia jest typowa dla rasy. Zwierzęta o współczynnikach poniżej 100 zmniejszają ryzyko wystąpienia dysplazji u potomstwa. I analogicznie zwierzęta o współczynnikach powyżej 100 pogłębiają problem dysplazji. Hodowca, znając współczynnik HD-Zuchtwert swojej suki, może wyszukać spośród szerokiej gamy licencjonowanych reproduktorów psa, który pasuje do jego suki nie tylko pod względem psychiki i eksterieru, ale ma również odpowiedni współczynnik.

    Plan zwalczania dysplazji jest szczegółowy i jasno sformułowany. Szczenięta urodzone po wejściu w życie nowego regulaminu mogą być w przyszłości rozmnażane (oczywiście po spełnieniu innych wymogów hodowlanych) jedynie pod warunkiem, że ich współczynnik w momencie urodzenia nie jest większy aniżeli 100. Współczynnik szczenięcia w chwili urodzenia jest obliczany jako suma połowy współczynnika suki-matki i połowy współczynnika psa-ojca. Oznacza to, że jeżeli suka ma przykładowo współczynnik 106, to można pokryć ją jedynie psem, którego współczynnik nie jest większy aniżeli 94.

TABELA SZCZEPIEŃ