2) szkielet kończyn

Kończyny przednie połączone są ze szkieletem osiowym za pomocą silnych mięśni przyczepionych do mocnych i płaskich kości zwanych łopatkami. W dolnym końcu łopatka połączona jest stawem z kością ramieniową, a z kolei ta - kością promieniową i kością łokciową.
Poniżej znajduje się nadgarstek, który składa się z pojedynczych i małych kości ułożonych w dwóch rzędach. Ruchy nadgarstka głównie ograniczone są do ruchu w górę/w dół, jednakże jest on wstanie wykonać nieznaczne ruchy skrętne.
Łapa zbudowana jest z pięciu kości śródręcza, czyli palców, z których każde składa się trzech małych kostek. Każdy z palców zakończony jest potężnym pazurem. Najmniejszy, wewnętrzny, palec nie dotyka ziemi.

Kończyny tylne połączone sa ze szkieletem poprzez miednicę, która to składa się z trzech parzystych kości. Tworzą one bardzo mocną obręcz polączoną z kością krzyżową kręgosłupa.
Po obu stronach miednicy znajdują się panewki, w których spoczywają główki kości udowych. Kości te drugim swym końcem łączą się z dwiema, cześciwo zrośniętymi, kośćmi: piszczelową i sztrzałkową, tworząc kolano.
Poniżej kość piszczelowa łączy się ze śródstopiem poprzez staw skokowy. Tylna łapa składa się z 4 palców zakończonych pazurami; czasami zdarza się, że w połowie długości stopy znajdzie się piąty palec, tzw. "wilczy pazur", który bezwłocznie należy usunąć. Normalnie w tym miejscu, pod skórą, znajduje się tylko mała kostka, którą da się wyczuć palcami.

Cały szkielet okryty jest warstwami mięśni, które bardzo precyzyjnie kontrolują ruchy psa. Mięśnie działają w przeciwstawnych parach bądź grupach - np. jeden mięsień powoduje zginanie stawu, a drugi jego prostowanie. Mięśnie są bogato zaopatrzone w nerwy i naczynia krwionośne.

W zależności od tego czy mięśnie stanowią część systemu poruszania kończynami, czy może tworzą ściany serca lub klatki piersiowej, mają one inną rolę do spełnienia. Jednakże wszystkie one działają w ten sam sposób - kurcząc się i rozkurczając, np. bicie serca jest suktkiem regularnego, aczkolwiek nieuświadomionego skurczu i rozkurczu jego mięśni. Mięśnie, które powodują ruch psa to mięsnie lokomotoryczne. Przyczepione są one do kości szkieletu.

Kontrolę nad mięsniami sprawuje mózg, przesyłając im sygnały poprzez włókna nerwowe. Również tą samą drogą mięśnie przesyłają do mózgu informacje o temeperaturze, bólu i innych bodźcach.

Kraj pochodzenia - NIEMCY
Klasyfikacja FCI - Grupa 1 - Psy pasterskie i zaganiające
Sekcja 1 - Owczarki z egzaminem pracy
Wykorzystanie - Wielostronny pies użytkowy, pasterski i służbowy

Wrażenie ogólne
Owczarek Niemiecki jest średniej wielkości, lekko wydłużony, silny i dobrze umięśniony, o suchych kościach i zwartej całej budowie.
Ważne proporcje wymiarowe
Wysokość w kłębie wynosi dla psów 60 cm do 65 cm, a dla suk 55 cm do 60 cm. Długość korpusu przewyższa wymiar wysokości w kłębie o około 10 do 17 %.

Usposobienie
Owczarek Niemiecki musi mieć usposobienie wyważone, o silnych nerwach, pewności siebie, absolutnej szczerości i być (poza drażnieniem) całkowicie łagodnym, a do tego czujnym i dającym się szkolić. Musi posiadać odwagę, ciętość i twardość, aby być wykorzystanym jako pies do towarzystwa, stróżujący, obronny, służbowy i pasterski.

Głowa
Głowa jest klinowata, odpowiednia do wielkości tułowia (długość około 40 % wysokości w kłębie), bez nadmiernego wyrazu ciężkości ani wydłużenia, w ogólnym wrażeniu sucha i wyraźnie szeroka pomiędzy uszami. Czoło, widziane z przodu i z boku, jest nieco wypukłe i bez lub jedynie za słabo zaznaczoną bruzdą środkową. Stosunek mózgowia - do trzewioczaszki wynosi 50 do 50 %. Szerokość mózgowioczaszki odpowiada w przybliżeniu długości mózgowioczaszki. Mózgowioczaszka (patrząc od góry) zwęża się równomiernie od uszu, aż do nasady nosa ze skośnie przebiegającym, niezbyt silnie wykształconym przełomem czołowym i przechodzi w klinowato przebiegającą trzewioczaszkę (kufę). Szczęka i żuchwa są silnie rozwinięte. Grzbiet nosa prosty, siodło lub wygarbienie są niepożądane. Wargi są napięte, dobrze przylegające, o ciemnym zabarwieniu. Płytka nosowa musi być czarna.

Uzębienie
musi być silne, zdrowe i kompletne (42 zęby zgodnie z wzorem zębowym). Owczarek niemiecki ma zgryz nożycowy, tzn. siekacze muszą zachodzić na siebie nożycowo od środka, przy czym siekacze szczęki wychodzą nożycowo przed siekacze żuchwy. Zgryz cęgowy, tyłozgryz i przodozgryz są wadliwe, jak również większe przerwy między zębami (układ z łukami międzyzębnymi). Wadliwa jest również prosta linia zębowa siekaczy. Kości szczęki muszą być silnie rozwinięte, aby zęby mogły być głęboko osadzone w listwie zębowej.

Oczy
średniej wielkości, kształtu migdała, nieco skośnie osadzone, niewyłupiaste, barwą dostosowane do umaszczenia, możliwie ciemne, wyraz oczu żywy, pojętne, wskazujące na pewność siebie.

Uszy
Owczarek Niemiecki ma uszy stojące, o średniej wielkości, które noszone są prosto i są jednakowo skierowane (nie ściągnięte w bok), są zakończone w szpic i małżowinami ustawione do przodu. Uszy miękkie lub wiszące są wadliwe. Uszy położone przylegająco do tyłu w czasie ruchu lub w stanie spoczynku nie są wadliwe.

Szyja
powinna być silna, dobrze umięśniona i bez nadmiaru skóry ( podgardla ). Ułożenie pod kątem 45 stopni do korpusu.

Korpus
Górna linia przebiega bez widocznych przerw od nasady szyi, poprzez dobrze ukształtowany kłąb i prze całkiem lekko opadający grzbiet, aż do lekko opadającego zadu. Grzbiet jest sztywny, silny i dobrze umięśniony. Lędźwie są szerokie, silnie ukształtowane i dobrze umięśnione. Zad powinien być długi i lekko opadający (około 23 stopnie do poziomu) i bez zaburzenia linii górnej przechodzić w osadzenie ogona.

Pierś
powinna być wyraźnie szeroka, dolna część piersi możliwie długa. Głębokość klatki piersiowej powinna wynosić około 45 % do 48 % wysokości w kłębie.

Żebra
powinny wykazywać umiarkowane uwypuklenie, klatka piersiowa beczkowata, jak i z płaskimi żebrami jest wadliwa.

Ogon
sięga co najmniej do stawu skokowego, jednak nie poza środek śródstopia. Od spodu jest nieco obficiej owłosiony i noszony jest miękkim łukiem, przy czym w podnieceniu i w ruchu może być bardziej podniesiony, jednak nie powyżej linii poziomej. Zabrania się korekt operacyjnych.

Kończyny przednie
Kończyny przednie widziane z boku są proste, widziane z przodu są absolutnie równoległe. Łopatka i ramię są jednakowej długości i poprzez silne umięśnienie, ściśle przylegają do korpusu. Kąt pomiędzy łopatka i ramieniem powinien wynosić 90 stopni, z reguły do 110 stopni. Łokcie, zarówno w spoczynku, jak i w ruchu nie mogą być ani odstające, ani wklęśnięte. Przedramiona, widziane z boku, są proste i absolutnie do siebie równoległe, suche i silnie umięśnione. Śródręcze ma długość około 1/3 przedramienia i znajduje się pod kątem 20 do 22 stopni względem niego. Zarówno zbyt skośnie ustawione, jak i zbyt stromo ustawione śródręcze ogranicza użytkowość, szczególnie w zakresie wytrzymałości.

Łapy
są okrągłe, dobrze zamknięte i uwypuklone, opuszki twarde, ale nie szorstkie. Pazury silne i o ciemnej barwie.

Kończyny tylne
ustawione są nieco do tyłu, przy czym widziane od tyłu, stoją równolegle względem siebie. Udo i podudzie są w przybliżeniu tej samej długości i tworzą kąt około 120 stopni, uda są silne i dobrze umięśnione. Stawy skokowe są silnie ukształtowane i sztywne, śródstopie stoi pionowo pod stawem skokowym.

Aparat ruchu
Owczarek Niemiecki jest kłusakiem. Kończyny muszą być tak dopasowane do siebie pod względem długości i kątowania, aby bez znacznej zmiany linii grzbietu, kończyny tylne mogły sięgać aż pod tułów, a kończyny przednie powinny równie daleko sięgać w przód. Każda skłonność do przekątowania kończyn tylnych zmniejsza sztywność i wytrzymałość, a zatem użytkowość. Przy prawidłowych proporcjach budowy i kątowaniu, uzyskuje się pokrywający przestrzeń, płasko nad ziemią działający aparat ruchu, który umożliwia niezmordowany ruch w przód. Przy wysuniętej do przodu głowie i lekko uniesionym ogonie, w spokojnym kłusie uzyskuje się lekko drgającą, ale nie przerywaną linię przebiegającą od szczytu uszu, poprzez kark i grzbiet, aż do końca ogona.

Skóra
jest luźno dolegająca, ale bez tworzenia fałd.

Jakość włosa
Prawidłowa okrywa włosowa owczarka niemieckiego, to twardy włos z podszerstkiem. Włos okrywowy powinien być możliwie gęsty, właściwie twardy i dobrze przylegający. Na głowie, włącznie z wnętrzem uszu, na przednich częściach kończyn, łap i palców nieco krótszy i gęściejszy. Na tylnych częściach kończyn, włos przedłuża się, aż do stawów śródręcza, względnie do stawów skokowych, na tylnych częściach ud, tworzy umiarkowane portki.

Umaszczenie
Czarne z czerwonobrązowym, brązowym, żółtym do jasnoszarego podpalaniem. Czarne lub szare jednobarwne, z szarymi lub ciemniejszymi przesianiami, czarnym czaprakiem i maską. Dopuszczalne, ale niepożądane są nieznaczne, małe białe znamiona na piersi, jak również jasne części wewnętrzne. Płytka nosowa we wszystkich rodzajach umaszczeń musi być czarna. Brak maski, jasny do rażącego kolor oczu oraz jasne do białych znakowania na piersi i częściach wewnętrznych, jasne pazury i czerwoną końcówkę ogona należy oceniać jako braki pigmentacji. Podszerstek wykazuje lekko szare ubarwienie. Umaszczenie białe jest niedopuszczalne.

Wielkość i waga
Psy - wysokość w kłębie 60 cm do 65 cm, waga 30 kg do 40 kg
Suki - wysokość w kłębie 55 cm do 60 cm, waga 22 kg do 32 kg

Jądra
Psy powinny mieć dwa wyraźnie normalnie rozwinięte jądra, które znajdują się całkowicie w worku mosznowym.

Wady
Każda odchyłka od podanych powyżej punktów powinna być uważana za wadę, której ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tej odchyłki

Wady ciężkie
Odchyłki od powyżej opisanych cech rasy, które znacznie zmniejszają użytkowość. Wady uszu: osadzenie nazbyt z boku, za nisko, uszu kłapiące, tarczowe ustawienie uszu, uszy nie sztywne. Znaczne braki pigmentu. Zwarte braki w ogólnej zwartości.

Braki zębowe
Wszystkie odchyłki od zgryzu nożycowego i wzoru zębowego, o ile nie chodzi o wady dyskwalifikujące.

Wady dyskwalifikujące
Słabe usposobienie, psy agresywne i słabe nerwowo.
Psy z wykazaną ciężką dysplazją.
Monorchidy i kryptochidy oraz psy z wyraźnie nierównymi, względnie skarłowaciałymi jądrami.
Psy ze zniekształconymi uszami, względnie wadami ogona.
Psy zdeformowane, ułomne.
Psy z brakami zębowymi:
- 1 raz przedtrzonowiec nr 3 i inny ząb lub 1 kieł lub 1 przedtrzonowiec nr 4 lub 1 trzonowiec nr 1 lub trzonowiec nr 2 lub łącznie 3 i więcej zębów
- psy z brakami żuchwy, tyłozgryz większy niż 2 mm, przodozgryz, zgryz cęgowy w całym obszarze siekaczy
- psy niedorośnięte lub przerośnięte o więcej niż 1 cm
- albinizm
- biały kolor włosów, także przy ciemnym nosie i pazurach
- włos kosmaty (długi, miękki, nie ściśle przylegający włos okrywowy z podszerstkiem, chorągiewki na uszach i kończynach, puszyste portki i ogon z chorągiewką u dołu)
- włos długi (długi, miękki włos kryjący bez podszerstka, najczęściej dzielący się na środku grzbietu, chorągiewki na uszach, kończynach i ogonie).