jest zarejestrowana w Związku oraz wpisana do Polskiej Księgi Rodowodowej (PKR),ukończyła 18 miesięcy, jest wolna od dysplazji (A1 - biodra normalne lub A2 - prawie normalne), co dokumentuje wbita do rodowodu pieczątka uprawnionego lekarza, z zaznaczonym stopniem dysplazji lub jej braku. Zdjęcie rentgenowskie kwalifikujące zwierzę do hodowli musi być zrobione najwcześniej po ukończeniu przez psa 12 miesięcy, uzyskała na wystawach w klasie młodzieży (ale po ukończeniu 15 mies.), juniorów, otwartej lub użytkowej dwie oceny co najmniej "bardzo dobre", zaliczyła testy psychiczne, została zakwalifikowana do hodowli na przeglądzie hodowlanym.
Członek Związku, który chce rozpocząć prowadzenie hodowli zobowiązany jest wystąpić o zatwierdzenie przez Zarząd Główny przydomka hodowlanego. Przydomek zgłasza się za pośrednictwem Zarządu Oddziału na odpowiednim formularzu w dwóch egzemplarzach, z których po zatwierdzeniu jeden otrzymuje hodowca a drugi pozostaje w aktach oddziału. Praktycznie o rejestrację przydomka występuje się w momencie planowanego krycia suki, która ma spełnione wymagania hodowlane.
W latach trzydziestych wprowadzono również pojęcie Leistungszucht (hodowla szkoleniowa). Odnosiło się ono do zwierząt, których przodkowie do drugiego pokolenia mieli zaliczony egzamin szkoleniowy. W tym samym mniej więcej czasie zmieniono regulamin wystaw. Owczarek niemiecki mógł od tej pory otrzymać na wystawie ocenę doskonałą tylko pod warunkiem, że posiadał zaliczony egzamin szkoleniowy. Na wystawę klubową można było zgłaszać wyłącznie psy, które otrzymały wcześniej ocenę doskonałą i których rodzice posiadali wyszkolenie. Zarazem egzamin szkoleniowy stał się wymogiem dopuszczenia do Körungu. W taki więc sposób hodowla licencjonowana została na stałe związana z hodowlą szkoleniową i dzisiejsze owczarki niemieckie posiadają "różowe" rodowody z napisem Kör- und Leistungszucht. Rodowody "białe" (Leistungszucht) są już w zasadzie niespotykane.
Od tamtego czasu zaostrzono warunki dopuszczania owczarków do licencji, zmieniono też sam jej regulamin - jednakże cel pozostał ten sam: dopuszczanie do rozchowu jedynie wyselekcjonowanych zwierząt i poprzez to stałe podnoszenie poziomu hodowli. Dzisiejsza niemiecka licencja hodowlana dzieli się na dwie klasy: Körklasse 1 i Körklasse 2. Licencję klasy pierwszej otrzymują psy polecane przez SV do hodowli, natomiast klasy drugiej - tylko dopuszczone do hodowli. Klasa druga licencji jest z reguły "furtką" dla owczarków gorszych eksterierowo (ocena bardzo dobra lub dobra z wystawy), ale o wspaniałej psychice. Licencję przyznaje się dwustopniowo: pierwszy raz jedynie na okres dwóch lat (przykładowo w sezonie 1998 psom przystępującym po raz pierwszy do Körungu przyznaje się licencję na lata 1999-2000), a następnie dopiero dożywotnio (nawiązując do poprzedniego przykładu: psu, który posiada licencję na lata 1999-2000 należy przedłużyć ją w sezonie 2000, w przeciwnym razie trzeba z nim od nowa przystępować do licencji dwuletniej). Sukom ciężarnych (powyżej 42 dnia ciąży) lub karmiących (poniżej 42 dni od urodzenia szczeniąt) przysługuje jednokrotne prawo przedłużenia licencji na jeden rok bez pokazywania suki sędziemu (Körmeisterowi). Istnieje również możliwość polepszenia klasy licencji (po upływie roku od czasu uzyskania), ale jedynie u tego samego sędziego.
Przystępując do licencji po raz pierwszy pies (lub suka) musi mieć przede wszystkim odpowiedni wiek (przykładowo w sezonie 1999 mogą przystępować do Körungu psy urodzone w 1997 i wcześniej) oraz spełniać następujące wymagania:
Regulamin Licencji Owczarków Niemieckich
I. Postanowienia ogólne
Celem licencji jest podniesienie poziomu hodowli i wyselekcjonowanie najwybitniejszych psów i suk zarówno pod względem budowy anatomicznej jak i cech psychicznych. Przystąpienie do licencji jest dobrowolne. Do licencji mogą przystąpić psy i suki po wcześniejszej selekcji, czyli: przeglądzie hodowlanym wraz z testami psychicznymi i badaniem w kierunku dysplazji biodrowych i łokciowych oraz wykonania badań DNA w celu potwierdzenia pochodzenia psów, a także uzyskaniem wymaganych ocen wystawowych. Licencja odbywa się jednego dnia i składa się z dwóch części: ocena psychiki i oceny eksterieru.
1. Sędziowie uprawnieni do przeprowadzenia licencji:
- testów psychicznych: międzynarodowy sędzia prób pracy,
- eksterieru: międzynarodowy sędzia kynologiczny Owczarków Niemieckich
2. Ocena podczas licencji odbywa się w miejscu dostępnym dla publiczności, oceniane są najpierw psy, następnie suki.
3. Licencje organizuje Zarząd Oddziału po uzyskaniu zgody Klubu ON Komisji Zarządu Głównego.
4. Termin i miejsce przeprowadzenia licencji wraz z potwierdzoną obsadą sędziowską należy zgłosić do Klubu ON Komisji Zarządu Głównego, z co najmniej sześciomiesięcznym wyprzedzeniem.
5. Termin przyjmowania zgłoszeń i wysokość opłat ustala organizator, jednak nie może on być krótszy niż dwa tygodnie.
6. Ocena sędziego jest ostateczna i nie podlega żadnym protestom.
7. Protesty niedotyczące oceny rozpatruje Klub Owczarka Niemieckiego – Komisja Zarządu.Głównego, organem odwoławczym jest Zarząd Główny ZKwP
8. Liczba psów przedstawionych do licencji nie może przekroczyć 30. W wypadku większej liczby psów licencje należy podzielić na dwa dni lub zwiększyć liczbę sędziów.
9. Właścicielem psa przedstawionego do licencji może być jedynie członek Związku Kynologicznego w Polsce posiadający opłaconą składkę za rok bieżący.
10. Właściciel psa ponosi odpowiedzialność za ewentualne szkody, przez niego wyrządzone.
11. Suki w cieczce muszą być zgłoszone sędziemu przed wprowadzeniem na plac. Sędzia ustali sposób dalszego ich uczestnictwa
II. Warunki przystąpienia do licencji
1. Oryginał rodowodu organizacji zrzeszonej w FCI. Jeżeli nie jest to rodowód sporządzony przez ZKwP, musi być zarejestrowany w jednym z Oddziałów ZKwP.
2. Badanie w kierunku dysplazji( HD) z wynikiem A lub B (urodzone po 01.01.2007 również ED niezależnie od wyniku).Zaliczane są także prześwietlenia wykonane w kraju będącym członkiem FCI o ile wynik tego prześwietlenia jest wystarczający do uzyskania licencji hodowlanej w tym kraju.
3. Wiek minimum 18 miesięcy.
4. Oceny z trzech wystaw, po ukończeniu 15 miesięcy, w dowolnej klasie, od co najmniej dwóch sędziów, z oceną doskonałą dla psów i suk, w tym jedną z wystawy międzynarodowej lub klubowej Klubu Komisji ZG, pozostałe z Wystaw Krajowych Owczarków Niemieckich.
5. Wyszkolenie, co najmniej IPOV dla psów i suk ( certyfikat użytkowości).
6. Książeczka zdrowia psa z aktualnym szczepieniem przeciwko wściekliźnie
7. Oznakowanie umożliwiające identyfikację ( tatuaż, chip ).
III. Obowiązki organizatora
1. Przyjęcie zgłoszeń.
2. Sprawdzenie kompletności wymaganych załączników.
3. Przygotowanie kart ocen
4. Przygotowanie protokołu wg. załączonego wzoru
5. Przekazanie kserokopii dokumentacji do klubu Owczarka Niemieckiego Komisji Zarządu Głównego, w terminie 3 tygodni od dnia przeprowadzenia „ Licencji”
6. Przygotowanie odpowiedniego ringu (wskazane wymiary 20–30m).
7. Zaproszenie licencjonowanego pozoranta.
8. Wyznaczenie kierownika przeglądu.
9. Wyznaczenie sekretarza.
10. Przygotowanie namiotu ze stolikiem i krzesłami dla sędziego i sekretarza.
11. Przygotowanie miarki wysokości.
12. Przygotowanie dwóch pistoletów startowych 6 mm z wystarczającym zapasem naboi.
13. Przygotowanie dwóch zasłon, oraz taśmy do wygrodzenia ringu.
IV. Przebieg licencji
1. Ocena psychiki.
Na początku testów psychicznych każdy pies/suka podlega próbie zachowania, gdy jest w sytuacji swobodnej. Częścią próby jest sprawdzenie identyfikatora psa (np. numer tatuażu, numer chipu. itd.).
Psy, które nie przejdą tej próby nie mogą brać udziału w dalszej ocenie podczas licencji.Sędzia obserwuje zachowanie (psychikę) psa podczas całej licencji. Jest on zobowiązany, po rozpoznaniu wadliwej psychiki natychmiast przerwać dalszy udział psa w licencji.
1. Sposób przeprowadzenia próby zachowania -próba zachowania przeprowadzana jest w normalnym otoczeniu, w miejscu dla psa neutralnym.
a. Wszystkie psy/suki należy przedstawiać sędziemu pojedynczo.
b. Pies ma być przedstawiony na zwykłej luźno trzymanej smyczy i na łańcuszku (w żadnym przypadku nie na kolczatce).
c. Sędzia nie może pobudzać psa, ani przejmować od przewodnika.
2. Ocena
- pozytywna:
pies zachowuje się w czasie próby neutralnie (obojętnie), jest pewny siebie, bezpieczny, uważny ,pełen temperamentu, naturalny.
- jeszcze dopuszczalny:
pies zachowuje się lekko nadpobudliwie, trochę niepewnie. Takie psy mogą jeszcze być dopuszczone do dalszych prób , należy je jak najdokładniej obserwować w czasie licencji.
- negatywne zachowanie psa ( anomalie psychiczne):
pies zachowuje się płochliwie, niepewnie, strachliwie, boi się strzału, nie jest podporządkowany, jest kąśliwy, agresywny ( dyskwalifikacja).
3. Próba odporności na strzał.
Z odległości, co najmniej 15 kroków oddaje się, co najmniej dwa strzały z pistoletu startowego (6mm). Pies nie może okazywać strachu ani nadmiernej pobudliwości.
4. Próba odwagi.
Pomocnikiem sędziego jest licencjonowany pozorant, który ma wykonywać jego polecenia i stosować się do jego wskazówek.
Sposób przeprowadzenia próby odwagi:
a. Napad z ukrycia.
Na znak sędziego przewodnik z psem na smyczy idzie w kierunku kryjówki. Około 15 kroków przed kryjówką, w oznaczonym punkcie przewodnik odpina psu smycz i idzie dalej z psem przy nodze. Gdy jest w odległości ok. 5 m od kryjówki na znak sędziego z kryjówki wybiega pozorant i atakuje frontalnie przewodnika i psa. Nie zezwala się na walkę pomiędzy pozorantem, a przewodnikiem. Pies powinien natychmiast zaatakować pozoranta i mocno chwycić rękaw. Po chwycie pies otrzymuje od pozoranta dwa uderzenia miękką pałką. Dozwolone są uderzenia w grzbiet w okolicy kłębu. Zezwala się na pobudzenie psa okrzykami przez przewodnika. Na znak sędziego pozorant zaprzestaje ataku. Po zatrzymaniu się pozoranta pies musi natychmiast puścić. Przewodnik może samodzielnie dać we właściwym czasie jedną komendę do puszczenia. Jeżeli pies nie puści po pierwszej dozwolonej komendzie, przewodnik dostaje od sędziego polecenie do dania dwóch dodatkowych komend do puszczenia. Jeżeli pies nie puści po tych komendach (jednej dozwolonej i dwóch dodatkowych) może otrzymać ocenę najwyżej „ wystarczającą”. W czasie dawania komend do puszczania przewodnik musi stać spokojnie, bez wpływania na zachowanie psa. Po puszczeniu pies musi zostać przy pozorancie i uważnie go pilnować. Na polecenie sędziego przewodnik udaje się najkrótszą drogą, normalnym krokiem do swojego psa zapina go na smycz. Jeżeli pies opuści pozoranta w czasie pilnowania na odległość większą niż 2 metry, ćwiczenie oceniane jest jako niedostateczne.
b. Atak na psa z ruchu.
Przewodnik z psem ustawia się na wyznaczonym miejscu na środku placu trzymając psa za obrożę. Pozorant zaopatrzony w miękka pałkę, na znak sędziego wychodzi normalnym krokiem z kryjówki na środek placu w odległości około 30m następnie zaczyna biec frontalnie atakując przewodnika i psa wykonując jednocześnie grożące ruchy. Przewodnik w momencie, kiedy pozorant zaczyna biec na znak sędziego uwalnia psa z komendą do obrony. Pies musi niezwłocznie odeprzeć atak poprzez energiczne i silne chwycenie pozoranta. Wolno mu chwycić jedynie rękaw ochronny. Przewodnikowi nie wolno opuścić miejsca, w którym stał. Na znak sędziego pozorant staje nieruchomo. Po zatrzymaniu się pozoranta pies powinien natychmiast puścić. Przewodnik może samodzielnie dać we właściwym czasie jedną komendę do puszczenia. Jeżeli pies nie puści po pierwszej dozwolonej komendzie, przewodnik dostaje od sędziego polecenie do dania dwóch dodatkowych komend do puszczenia. Jeżeli pies nie puści po tych komendach (jednej dozwolonej i dwóch dodatkowych) może otrzymać ocenę najwyżej „ wystarczającą”. W czasie dawania komend do puszczania przewodnik musi stać spokojnie, bez wpływania na zachowanie psa. Po puszczeniu pies musi zostać przy pozorancie i uważnie go pilnować. Na polecenie sędziego przewodnik udaje się najkrótszą drogą, normalnym krokiem do swojego psa i zapina go na smycz. Jeżeli pies opuści pozoranta w czasie pilnowania na odległość większą niż 2 metry, ćwiczenie
oceniane jest jako niedostateczne.Łączną ocenę próby odwagi na licencji podaje się w trzech stopniach:
- wybitna
- wystarczająca
- niewystarczając
Do zaliczenia próby odwagi wymagana jest ocena: „wybitna” lub „wystarczająca”.
